Met pensioen? Het kan een nieuw begin zijn

Roger Vergauwen uit Bazel werkte heel zijn leven in de banksector en ging op zijn 57ste met vervroegd pensioen. Hij ging opnieuw studeren en verdeelt nu zijn tijd tussen familie, hobby’s en een job als zelfstandig makelaar.

“Ik ben altijd een bon vivant geweest, ook op school. Ik kon goed leren, maar deed niets. Daarom ben ik op mijn 18de beginnen werken. Uiteindelijk heb ik het geschopt tot directeur van een bank, wat ik heel lang met veel plezier heb gedaan. Maar na twintig jaar in die functie was ik niet meer gelukkig en maakte ik de overstap naar de marketingafdeling. Daar kon ik opleidingen geven aan jonge mensen, wat ik veel plezanter vond. Toen ik 57 werd, kreeg ik de mogelijkheid om in te gaan op een uitstapregeling, met behoud van 80% van mijn loon. Ik heb een week getwijfeld, maar zag plots ook nieuwe opportuniteiten. Ik speelde al een tijdje met het idee om een opleiding in vastgoed te volgen, aangezien ik tijdens mijn loopbaan veel mensen heb bijgestaan met hun woonkrediet. Dat was altijd te moeilijk in combinatie met een fulltime job, maar nu kon het dus wel. Gedurende drie jaar volgde ik de opleiding en zat ik opnieuw op de schoolbanken, tussen jonge mensen. Daar heb ik me kostelijk geamuseerd én uiteindelijk heb ik een bachelordiploma gehaald: dat wou ik sowieso ooit nog doen in mijn leven.”

Babbelen met de buren

“Ik ben nu met vervroegd pensioen, maar inmiddels ook zelfstandige in de immobiliën. Niet fulltime, ik heb zelf veel controle over hoeveel werk ik aanneem en hoe ik mijn tijd precies invul. Ik mag ook slechts beperkt bijverdienen. Volgend jaar ben ik volledig met pensioen en staat er niet langer een limiet op mijn bijkomende inkomsten, maar toch doe ik deze job zeker niet voor het financiële aspect. Ik wil gewoon niet stilvallen. Het idee om een hele dag thuis in de zetel te zitten, vind ik verschrikkelijk. Ik kan met plezier drie uur een boek lezen, maar niet elke dag. Ik ben veel te actief. Als er buiten een paar buren staan te babbelen, ga ik er meteen bij staan. Mijn vrouw gaat pas volgend jaar met pensioen, dus onze dagen verlopen nog steeds gestructureerd. We staan op om 6.30 u. en als zij de deur uit is, heb ik twee engagementen in het huishouden. Op maandag en woensdag kuis ik en daarnaast kook ik het avondeten. Verder hou ik me uiteraard bezig met de administratie van mijn immo-bezigheden. Enkele dagen per week passen we ook op de kleinkinderen, meestal vanaf 15 u. ’s Avonds ga ik soms nog op huisbezoek, doe ik mijn telefoontjes of zit ik met de laptop op schoot voor de televisie. Het leuke is dat ik alles zelf bepaal.”

Volle agenda

“Wat mijn leven enorm zinvol maakt, is het feit dat ik elke dag blijf bijleren. Het wordt wel moeilijker en moeilijker om op bepaalde vlakken echt ‘bij’ te blijven, daarom heb ik sommige bezigheden – zoals enkele engagementen in het verenigingsleven – laten vallen. Daarnaast is menselijk contact voor mij onmisbaar. Ik heb gelukkig een uitgebreide, actieve vriendenkring. We fietsen en sporten veel. Mijn vrouw en ik blijven kiezen voor onszelf: we gaan graag uit eten of uitstapjes doen én durven al eens nee zeggen als ons gevraagd wordt om te babysitten. Het is cruciaal om een goede balans te hebben in het leven. Tijd voor jezelf, tijd voor activiteiten, tijd voor vrienden, tijd voor familie, tijd voor werk. Je moet dat wel plannen. Als je het allemaal aan het toeval overlaat, blijft er voor jou niets over. Mijn vrouw en ik beheren onze agenda heel nauwgezet en plannen alles in, van familiebezoekjes tot uitstapjes. Het lijkt me een echte nachtmerrie om de hele dag thuis te moeten zitten met niets om handen. Gezondheid speelt daarin een grote rol. We hebben het geluk dat we nog uit de voeten kunnen. Voor een stuk heb je dat zelf in de hand: ik wandel en fiets veel, maar ben ook terug beginnen volleyballen. Wat onze voeding betreft, geloven we in het motto van ‘alles met mate’. Ik eet geen granola en zaden, zoals sommige van mijn vrienden, maar dat zijn dan ook echte mountainbikers (lacht). De gewone, klassieke kost dus. Niet te ingewikkeld.”

Bucketlist

“Eigenlijk is mijn leven nu leuker dan toen ik nog werkte. Ik kan moeilijk om met opgelegde druk en heb vrijheid nodig. Uiteraard word je in deze fase van je leven wel geconfronteerd met de gevolgen van ouder worden. Ik weet nu dat ik misbaar ben, iets waar ik het vroeger moeilijk mee had. Maar ik heb dat gevoel kunnen loslaten. Zolang ik me nuttig kan voelen en mensen gelukkig maak, voel ik me prima. Ik ben nu ook in de fase dat ik een soort bucketlist afwerk. Zo zou ik graag nog een lange reis maken, zeker voordat ik 75 ben. En het liefst van al verhuis ik nog één keer, naar een leuk appartement.”