Pestkoppen hadden het op Cara (24) gemunt: "Ik kreeg er angstaanvallen door"

Doelwit voor pesters

“Toen ik als kind van Antwerpen naar Herentals verhuisde, hoopte ik dat het pesten ook voorbij zou zijn. Maar op mijn nieuwe school begon het gewoon opnieuw. Vandaag begrijp ik waarom het juist mij moest overkomen. Ik ben hoogsensitief, mijn hersenen zijn anders. Ik reageer veel heftiger dan andere mensen en zo werd ik een target voor pesters. Zelfs mijn vrienden vinden het leuk om me met goede bedoelingen een beetje te plagen, ze vinden het amusant hoe ik reageer. Maar als kind heb je natuurlijk nog geen idee waarom net jij zo geviseerd wordt.”

Nergens nog veilig

“De pesterijen waren heel uiteenlopend. Dan was het bijvoorbeeld tijd om naar de les te gaan en dan zag ik dat mijn rugzak in het midden van de speelplaats in de gietende regen stond. Dan kwam ik kletsnat en te laat in de klas. Online ging het gewoon verder: door cyberpesten was ik nergens meer veilig. Er was één pester die een hele resem tieners optrommelde om me met sms’jes lastig te vallen. Ze stuurden aan de lopende band scheldwoorden. Het hoogtepunt van de pesterijen was toen ze van plan waren om mij in elkaar te slaan. Maar dat heb ik gelukkig kunnen voorkomen.”

Eerste paniekaanval

“Overdag voelde ik me verdoofd, gevoelloos. Pas als ik ’s avonds in bed kroop voelde ik alle emoties me als een zee overspoelen. Dan moest ik echt naar adem happen. Ik bedacht hoe ik had kunnen reageren, waardoor alle gebeurtenissen zich voortdurend opnieuw in mijn hoofd bleven afspelen. Af en toe gebeurde er iets vreemds: dan leek het alsof mijn zicht uitzoomde en ik geen contact meer kon maken met mezelf en mijn omgeving. Ze noemen dat dissociatie, weet ik nu. Het is precies alsof je boven jezelf begint te zweven.

Zo is het begonnen, want niet snel daarna had ik mijn eerste, echte paniekaanval. Dat gebeurde na een avondje stappen. Omdat ik alcohol had gedronken, dacht ik dat het daaraan lag. Het voelde aan alsof ik doodging. Ik kreeg hartkloppingen, begon te hyperventileren, te zweten en te trillen. Ik kreeg onwillekeurige gedachten die zich in mijn hoofd maar bleven herhalen, ik kon aan niks anders denken, als een liedje dat je niet uit je hoofd krijgt. De fysieke gevolgen van een angstaanval zijn op zich al zo eng, dat je op den duur bang bent om zo’n aanval te krijgen. En dan beland je in een vicieuze cirkel natuurlijk.”

Kamillethee met mama

“Er zijn periodes geweest dat ik élke avond zo’n paniekaanval had. Eerst wou ik er niet met mijn ouders over praten, om hen niet te belasten. Maar ik merkte dat het me deugd deed om gewoon naast mijn mama in de zetel televisie te kijken. Dan dronk ik een kopje kamillethee en werd ik rustiger. De thee ruiken en proeven hielp me om terug in het moment te komen.”

Terug naar je authentieke zelf

“Heel vervelend was dat de angstaanvallen bij de minste vorm van stress konden toeslaan. Ooit moest ik een presentatie geven op school en heb ik drie uur op het toilet gezeten met een paniekaanval. Ook toen ik leerde autorijden voelde ik het opkomen. Daarom ben ik in begeleiding gegaan. Daar werd vastgesteld dat ik lijd aan chronische hyperventilatie: voortdurend te snel en te oppervlakkig ademen, waardoor je te veel zuurstof in je bloed krijgt. Door mij te focussen op een goede buikademhaling, heb ik leren ontspannen.

Verder kwam ik langzaam tot het inzicht dat ik niet leefde volgens mijn eigen waarden. Ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, ben altijd vriendelijk en respectvol en wil zo weinig mogelijk schade berokkenen aan anderen. Door naar die waarden te gaan leven, werd ik meer en meer mijn authentieke zelf. Ik werd bijvoorbeeld vegetariër en daarna ook veganist. Sindsdien heb ik opvallend minder last van paniekaanvallen.”

Ervaringen delen

“Ik zal altijd een gevoelig iemand blijven, maar ik heb de signalen van stress leren herkennen. Paniekaanvallen komen nu nog maar zelden voor. Ik pas technieken toe om te ontspannen en ben ook creatief, ik schilder bijvoorbeeld enorm graag. Ik heb ook veel geluk met mijn vriend: als ik voel dat ik een paniekaanval zou kunnen krijgen, kan hij me door een liefdevolle aanraking terughalen naar het hier en nu. Door al die ervaringen en inzichten ben ik zelf toegepaste psychologie gaan studeren en opende ik een eigen praktijk waar ik o.a. creatieve therapie geef. Zo kan ik andere mensen helpen die hetzelfde als ik hebben meegemaakt.”